هر لايه دارای مكانيزم های امنيتی ، پروتكل ها و برنامه های مختص به خود می باشد . در ادامه به برخی از امكانات امنيتی متداول و مرتبط با هر يك از لايه های پروتكل TCP/IP اشاره می گردد :
لايه فيزيكی : معادل لايه های اول و دوم مدل مرجع OSI
هفت لایه مدل مرجعِ OSI به قرار زیر می باشد
نکته قابل توجه در این مدل در این است که ارتباط لایه ها در یک سیستم با لایه بالا و پائین خود بوده و به لایه های دیگر ارتباطی ندارند و نیز هر لایه با لایه متناظر خود در سیستم دیگر ارتباط بر قرار می کند .
بطور مثال لایه Physical یک سیستم با لایه Physical سیستم دیگر ارتباط برقرار می کند .
امروزه از کابل های مختلفی در شبکه ها استفاده می گردد .نوع و سيستم کابل کشی استفاده شده در يک شبکه بسيار حائز اهميت است . در صورتی که قصد داشتن شبکه ای را داريم که دارای حداقل مشکلات باشد و بتواند با استفاده مفيد از پهنای باند به درستی خدمات خود را در اختيار کاربران قرار دهد ، می بايست از يک سيستم کابلينگ مناسب ، استفاده گردد . در زمان طراحی يک شبکه می بايست با رعايت مجموعه قوانين موجود در خصوص سيستم کابلينگ، شبکه ای با حداقل مشکلات را طراحی نمود .با اين که استفاده از شبکه های بدون کابل نيز در ابعاد وسيعی گسترش يافته است ، ولی هنوز بيش از 95 درصد سازمان ها و موسسات از سيستم های شبکه ای مبتنی بر کابل، استفاده می نمايند .
ايده های اوليه
ايده مبادله اطلاعات به صورت ديجيتال ، تفکری جديد در عصر حاضر محسوب می گردد. درسال 1844 فردی با نام "ساموئل مورس" ، يک پيام را از Washington D.C به Baltimore و با استفاده از اختراع جديد خود (تلگراف)، ارسال نمود . با اين که از آن موقع زمانی زيادی گذشته است و ما امروزه شاهد شبکه های کامپيوتری بزرگ و در عين حال پيچيده ای می باشيم ولی می توان ادعا نمود که اصول کار ، همان اصول و مفاهيم گذشته است .
کدهای مورس ، نوع خاصی از سيستم باينری می باشند که از نقطه و خط فاصله با ترکيبات متفاوت به منظور ارائه حروف و اعداد ، استفاده می نمايد . شبکه های مدرن داده از يک و صفر ، استفاده می نمايند . بزگترين تفاوت موجود بين سيستم های مدرن مبادله اطلاعات و سيستم پيشنهادی "مورس " ، سرعت مبادله اطلاعات در آنان است.تلگراف های اواسط قرن 19 ، قادر به ارسال چهار تا پنج نقطه و يا خط فاصله در هر ثانيه بودند ، در حالی که هم اينک کامپيوترها با سرعتی معادل يک گيگابيت در ثانيه با يکديگر ارتباط برقرار می نمايند (ارسال 1،000،000،000 صفر و يا يک در هر ثانيه).
تلگراف و تله تايپ رايتر ، پيشگام مبادله داده می باشند . در طی سی و پنج سال اخير همه چيز با سرعت بالا و غيرقابل تصوری تغيير نموده است. ضرورت ارتباط کامپيوترها با يکديگر و با سرعت بالا ، مهمترين علل پياده سازی تجهيزات شبکه ای سريع ، کابل هائی با مشخصات بالا و سخت افزارهای ارتباطی پيشرفته است .
اکثر کاربران اينترنت و یا محیطهای شبکه با واژه IP آشنايي دارند.IP يک عدد 32 بيتي است که به صورت بيت بيت با يک نقطه از يکديگر مجزا ميشوند و هر يک ازآنها معرف يک کامپيوتر در اينترنت و یا شبکه است. به عبارت ديگر آدرس هر کامپيوتر در اينترنت و یا شبکه با IP مشخص ميشود. آيا تا به حال از خود سئوال کرده ايد که فرايند تعيين IP براي سيستم شما در يک شبکه يا اينترنت چيست؟
DHCP Service :
DHCP مخفف عبارت Dynamic Host Configuration Protocol است که با نصب اين سرويس بر روي يک Server ميتوانيم در ان يک Range IP تعريف نموده و از ان بخواهيم تا به Client هايي که IP انها به صورت اتوماتيک تنظيم شده است IP اختصاص دهد.(تمامي کاربران اينترنت به صورت اتوماتيک IP دريافت ميکنند.)